De Republikein

Professor Karel weet raad (26): Voor Moskou, met liefde

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering staat onze onversaagde wetenschapper een diplomaat in nood bij en doet hij verslag van zijn mislukte poging premier Rutte het zwijgen op te leggen.

Tekst en illustratie: Sjoerd de Jong

 

Goeden dag professor Karel,

Sorry voor mijne Nederlands, het is zo niet zo goed. Ik heb in deze land nog te kort geweest om zo goed te leren de moeilijke taal. Mijn werken op een mooi groot ambassade helpen mij, maar dat werken moet nu voorbij. Deze regering zegt ik moet land verlaten, nu meteen. Zij geloven niet ik doe het werk dat ik doe, maar heel ander werk. Wat niet mag. Dus weg.

De vraag is aan u: kunt u maken deze regering mij langer te blijven?

Yuri (niet echt naam)

 

Juist. Ik begrijp het. Wie enige ervaring heeft met codeberichten zal inzien dat we hier een delicaat zaakje bij de hand hebben. We weten, dat staat wel vast, dat de Nederlandse regering er om politieke redenen een gewoonte van maakt om geregeld enkele diplomaten van buitenlandse mogendheden uit te zetten, doorgaans met de lachwekkende beschuldiging van spionage. Alsof de streken van onze deep state niet allang op straat liggen! U kunt ze zelf tweewekelijks gedetailleerd nalezen in mijn tijdschrift Totaal Gestoord.

Of nou ja, dat kon u. Ik sluit niet uit dat de nieuwe, tirannieke lockdown die ons deze week is opgelegd, waarbij nu ook de BRUNA-winkels zijn gesloten, mede is bedoeld om de distributie van mijn tijdschrift te saboteren.

Juist daarom is het belangrijk dat de briefschrijver op dit platform aandacht vraagt voor de praktijken waar hij nu zelf de dupe van dreigt te worden. Wij lopen het gevaar dat malafide handelen van de staat onopgemerkt blijft door de collectieve psychose waarin wij opnieuw zijn beland door de waanzinnige toespraak van premier Rutte, maandag. Het internationale SOS-signaal dat ik vanaf de Hofvijver door het raam van het Torentje trachtte te blazen tijdens enkele sleutelpassages, heeft helaas niet kunnen verhinderen dat die toespraak toch weer nationaal werd uitgezonden. Met alle funeste gevolgen.

We moeten er rekening mee houden dat ook de voorgenomen uitzetting van deze Yuri, zo kort voor Ruttes toespraak, verband houdt met het afkondigen van de noodmaatregelen. Mogelijk was deze ambassade-werknemer iets op het spoor gekomen na het lezen van mijn blad en moest hij verdwijnen. Deze regering spaart immers kosten noch moeite om de bevolking angst aan te jagen voor een land met een mooie, grote ambassade als Rusland, dat op het terrein van cybertechnologie en informatiemanagement een aanzienlijke voorsprong heeft op de lompe propagandamachinerie van onze Defensie, die nog steeds werkt met Postbus 51-spotjes. Mensen als Yuri uitzetten dient dan om een vijandbeeld te creëren en de aandacht af te leiden van het werkelijke gevaar dat ons bedreigt en dat juist niet uit het oosten komt maar, in een veelzeggend renversement van rollen en windrichtingen, uit het westen.

Ik bedoel hiermee de Grote Reset die ons stukje bij beetje, en nu dankzij een kunstmatige pandemie in een hogere versnelling, wordt opgelegd door een mondiale elite die overduidelijk mijn boeken niet heeft gelezen. Of die, als men dat nog wel heeft gedaan, er de totaal verkeerde conclusies uit trekt. Overigens vermoed ik – of nee, weet ik wel zeker – dat men de impact van mijn publicaties met opzet heeft geprobeerd te beheersen door in korte tijd populaire uitgaven op de markt te brengen van jongere, veelal zeer slecht geïnformeerde auteurs die het publiek met sprookjes in slaap moeten houden.

Ik denk daarbij met name aan het infantiele cadeauboek van de vlasblonde jongeman die meent dat de meeste mensen wel zo’n beetje in orde zijn. Ja, dat fabeltje wil de elite ons graag doen geloven! Liever dan de minder prettige maar noodzakelijke boodschap die, op basis van de harde feiten, uit mijn werk naar voren komt. Namelijk dat we ons juist grote zorgen dienen te maken over de mensheid in het algemeen, zowel als over de huidige elites, alsmede over bepaalde individuen en dan natuurlijk, in concreto, over Bill Gates.

In plaats daarvan voert men spionagespelletjes op om ons zoet te houden! Alsof wij leven in een roman van John Le Carré of een film van James Bond, die ik overigens sinds het debuut van het lichtgewicht Roger Moore niet meer heb kunnen waarderen. Men moet niet de spot drijven met een ambacht waaraan velen zich met vaderlandslievende bedoelingen hebben gewijd, onwetend van het verschrikkelijke feit dat zij werden misbruikt door de politiek-financiële elite die de wereldbevolking in een toestand van paniek wil houden over zowel de Russen als het evenzeer onschadelijke corona-virus.

Neem nu het idiote verhaal dat de overheid en de media ons recent op de mouw probeerden te spelden over Russische agenten die uit een bestelbusje het kantoor van het OPCW in Den Haag wilden hacken. Agenten van een groep die bekend zou staan als ‘Bruintje Beer’ of ‘Boze Beer’ of iets dergelijks. Haha, wie gelooft dat nu? Men denkt echt dat we gek zijn. Mijn contacten op de Russische ambassade hebben mij overigens verzekerd dat zoiets alleen al in technisch opzicht uitgesloten is, omdat de cyber-apparatuur in het betreffende busje niet verder reikt dan enkele tientallen meters.

Dan die potsierlijke naam! Alsof men niet kan weten dat de Siberische bruine beer (ursus arctos collaris) een vreedzaam zoogdier is dat alleen agressief wordt bij gevaar van omsingeling door anderen en dat bijvoorbeeld in het geheel niet houdt van honing – een feit dat inzet bij inlichtingenwerk nagenoeg onmogelijk maakt. Hoe zou zo’n beer een honey trap moeten zetten? Kortom, het is meer dan waarschijnlijk dat het ook bij dit zogenaamde afluisterincident in Den Haag weer ging om een false flag-actie, bedoeld om de kloof tussen de Nederlandse en de Russische bevolkingen verder te vergroten.

Beste Yuri, u dreigt het zoveelste slachtoffer te worden van dit vuile spel. Ik zal bij mijn internationale contacten nagaan wat ik voor u kan betekenen, dus heeft u even geduld. Uw ambassade heeft mij inmiddels al, zeer vriendelijk, een makkelijk bestuurbare en technisch goed geprepareerde auto ter beschikking gesteld. Daarmee kan ik uw uitzetting op gepaste afstand, dat wil zeggen vanaf de parkeerplaats van de luchthaven, nauwgezet monitoren. De informatie die ik zo verzamel kan de technicus die mij in de auto zal vergezellen, eenvoudig en goed versleuteld (in verband met internationale privacy-bepalingen) direct doorzenden naar uw ongeruste familie thuis!

 

You might be interested in

Professor Karel weet raad (25): Het Corona Claims Bureau slaat terug

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering introduceert onze onversaagde wetenschapper het Professor Karel Corona Claims Bureau, hét adres voor al uw door de Deep State door de neus geboorde vakantieplezier.  

Tekst en illustratie: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Wij komen net terug van een korte vakantie op Aruba, en ik zal het maar meteen zeggen: het was geen pretje. Akkoord, de zon ging elke dag op, maar dat was dan het enige. Verder was het een grote ontbering.

Het begon al met die fucking corona-test die ik op het eiland moest doen omdat ik een beetje snotterig was. Ik had gewoon een kater, man! En dan in het toestel terug gezeik met mondkapjes en met dronken passagiers die een extra ventilator wilden voor de aerosolen in hun kegel. Hou toch op!

Op Aruba zelf bleven de barkeepers me vreemd aankijken omdat ik gewoon een stevige hoest heb. Sommigen wilden niet binnen 1,5 meter van me komen, heel lastig met bestellen. Terwijl we allemaal kunnen weten dat die hele corona flauwekul is. Ik kreeg er gewoon knallende koppijn van. Die hoest werd ook steeds erger. Het eten en drinken in het resort smaakte trouwens ook nergens naar, ik proefde helemaal niks!

Mijn vraag is dus: waar kan ik een schadeclaim indienen, omdat dit toch echt geen leuke vakantie mag worden genoemd?

Ingrid van Henk

 

 

Beste Ingrid, dank voor dit opnieuw schokkende verhaal hoe de overheid ons normale leven op gruwelijke wijze ontregelt met een nep-pandemie. Wij worden beroofd van onze broodnodige jaarlijkse ontspanning, een adempauze die onontbeerlijk is geworden in de dictatuur die de elites ons opleggen. Van het krieken van de dag tot het vallen van de nacht worden wij verondersteld thuis te blijven en toch te produceren, als onderdanen van een tiranniek regime dat met dank aan een geconstrueerde pandemie over ons wordt uitgerold.

Onder deze omstandigheden kan men onmogelijk beweren dat enige dagelijkse recreatie binnenshuis volstaat om op krachten te komen. Of dat men genoegen moet nemen met een paar uurtjes op zaterdagmiddag in een parkje, met een thermosfles koffie en een trommeltje belegde boterhammen. Hoe armzalig! Al moet ik er wel bij zeggen, nu ik hieraan denk, dat ik zelf goede herinneringen bewaar aan wat door de zelfbenoemde intelligentsia in de jaren vijftig met een geringschattende term ‘bermtoerisme’ werd genoemd. Aan het gelijkmatig spreiden van een laken of theedoek, alsmede aan het soepel openklappen van de leunstoeltjes en het aanvuren van de kleine barbecue waarover wij toen beschikten, beleefde ik als jongeman veel plezier; de technische vaardigheid die deze handelingen vereisten is mij later bovendien goed van pas gekomen bij het ontzenuwen van de officiële leugens over het vermeende instorten door louter brandschade van WTC-7 in New York. Een fysische onmogelijkheid, zoals iedereen onmiddellijk zal begrijpen die een zekere mechanische expertise heeft opgebouwd middels het regelmatig uit- en inklappen van zulke stoeltjes en het protocollair correcte hanteren van aanmaakblokjes.

Tijdens latere autovakanties werd dit recreatieve genoegen helaas gaandeweg bedorven, moet ik bekennen, door de opkomst van commerciële restaurants langs de routes naar het Zuiden. In die kant-en-klare drank- en schranspaleizen kon men al de contouren zien van de totalitaire hang naar disciplinering en all inclusive controle die de overheden hun burgers nu met behulp van corona aan het opleggen zijn. Dat geldt ook uw resort-vakantie. Uw verblijf in een dergelijk oord zou men zelfs kunnen beschouwen als het voorstadium van een wereld waarin alles tot in de puntjes voor u wordt bepaald en geregeld, en u zelf niets meer in te brengen heeft. Ook bijbehorende culinaire symbolen wijzen daarop, zoals de gouden, driepotige hoofdletter van een mondiaal hamburgerbedrijf. Het is uiteraard geen toeval dat deze letter sterk doet denken aan een poort waar men onderdoor moet, of een juk; en aangezien ‘poort’ in het Engels gate is, kunnen we ook hierin de hand van Bil Gates vermoeden.

Maar goed, uw concrete vraag is een andere, een die raakt aan het hart van de massapsychose waarin wij zijn beland. Waar kunnen wij, als op enig moment iets van normaliteit zal zijn teruggekeerd (áls dit gebeurt!) terecht met onze schadeclaims? Het is zeker niet uitgesloten dat die proporties zullen aannemen die in de buurt komen van de Marshall Hulp of, als men liever geen Atlantische associatie wil maken, van de Widergutmachung aan oorlogsgetroffenen.

Nu , het goed nieuws is dat ik hier een eenvoudige maar effectieve oplossing voor heb bedacht. Schadeclaims kunnen vanaf 1 januari per e-mailbericht en handgeschreven brief worden ingediend bij de nieuw op te richten Professor Karel Corona Claims Commissie (PKCCC). Geheel kosteloos, althans slechts tegen een bescheiden vergoeding van gemaakte administratiekosten (die in geen geval hoger zullen zijn dan enkele tientjes).

De PKCCC zal worden beheerd door een goede kennis van mij die al eerder in deze rubriek figureerde, een in Zwitserland gevestigd medicus die zich heeft bekwaamd in dubbele boekhouding en alternatieve geneeskunde. Tijdens een genoeglijke borrel in mijn hoeve waarop wij bespraken wat er aan de hand is in de wereld, heeft hij mij zijn diensten pro bono aangeboden; inmiddels heeft hij reeds enkele bankrekeningen geopend en enkele bedrijven opgericht (toevallig ook op het Caraïbische eiland dat u bezocht!). Ik heb uit eigen middelen reeds een aanzienlijk bedrag overgemaakt om de Commissie wereldwijd een goede startpositie te geven. De adressen van de bv’s worden voorzichtigheidshalve ook voor mij geheimgehouden, gelet op het reële risico dat mijn communicatie wordt gemonitord door inlichtingendiensten.

Jammer genoeg is het alweer enige tijd geleden dat ik iets heb vernomen van mijn Zwitserse kennis, dus veel meer kan ik u er nu nog niet over zeggen. Vreemd genoeg neemt hij ook al enige tijd zijn telefoons niet op, vermoedelijk ook uit veiligheidsoverwegingen. Hoe dan ook, u kunt erop rekenen dat wij de staat het vuur aan de schenen gaan leggen!

 

You might be interested in

Professor Karel weet raad (24): Op de bres voor de kleinkunst

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering wordt de koene wetenschapper geraadpleegd door een bekende cabaretier en blijkt  de professor zelf ook wel te porren voor een Oudejaarsconference.  

Tekst en illustratie: Sjoerd de Jong

 

Hoi Karel,

Ja, ik hou het lekker informeel. Kan best, vind je niet? Ik bedoel, ik ben al jaren een BN’er en jij begint er op je ouwe dag ook een beetje te komen. Toch?

Kijk, ik heb een probleempje. Of zeg maar gerust een kwestie. En nou zat ik thuis te eten met een paar vrienden en die zeiden allemaal: vraag het gewoon eens aan die corona-Professor, die vent heeft goeie raad en je weet nooit hoe een koe een Karel vangt. Of was het andersom? Nou ja, maakt niet uit.

Het zit het zo: ik ben dus een bekende cabaretier en ben nu druk bezig met mijn Oudejaarsconference. Maar ja, door die klotecorona zit ik straks met maximaal dertig man in de zaal. Lekker lachen en brullen wordt dat! Kan niet, natuurlijk. Zo hangt er een grafsfeertje – en je hoort alles! Bij elke kuch of elke keer dat er eentje aan een Fishermans Friend zuigt, raak ik mijn tekst kwijt.

Maar ja, het punt is: de burgemeester wil van geen uitzondering weten. Geldt voor de kerk op zondag, dus ook voor het cabaret, zegt ze. Tja. Leuk vrouwtje, maar geen lachebekje, he?

Kom op, Karel, zeg jij het eens: hoe moet dit?

Y.

 

Interessant. Ik heb ook inderdaad een idee, ja. Het is alleen wel belangrijk dat we het gesprek over uw probleem zakelijk houden. Laten we om te beginnen even vaststellen dat ik niet pas op mijn ouwe dag ‘er begin te komen’ of zoiets. Mag ik erop wijzen dat mijn vroegste werk als internationaal correspondent al dateert uit mijn schooltijd: een journalistiek onderzoek dat ik in de pauzes deed naar de chicanes van de deep state in Burkina Fasso. Men moet klein beginnen, maar ik heb daar veel van geleerd. Van dit werkstuk is een, naar ik begrijp vele malen geraadpleegd, exemplaar gedeponeerd in de Nationale Bibliotheek in Ouagadougou. Ik wil maar zeggen, dat is niet gering. U gaat me niet vertellen dat sommige van uw vroegste grappen bewaard zijn gebleven in gedrukte vorm of nog verkrijgbaar zijn op video, laten we eerlijk zijn!

Niettemin, ik besef uiteraard het belang van humor. Niet voor niets bevat elke editie van mijn tijdschrift Totaal Gestoord enkele handgemaakte, treffende spotprenten van (leden van) de financieel-farmaceutische elite, getekend in de klassieke school van de Klare Lijn, waartoe natuurlijk ook mijn denken behoort. Zo komen vorm en inhoud heel fortuinlijk samen. Om dezelfde reden, mijn affiniteit met het komische, heb ik ook altijd het ontbreken betreurd van een apart deel van Norbert Elias’ Über den Prozess der Zivilisation geheel gewijd aan humor in de Europese beschaving sinds de Riddertijd. Huizinga’s Homo Ludens is daarvoor helaas geen substituut, omdat de auteur in mijn ogen door zijn neiging tot romantisch fabuleren over de hoofse omgangsvormen de feiten veronachtzaamt over de perfide rol die de elite toen al speelde. Bovendien is het werk van deze historicus onderdeel geworden van het officiële verhaal over ons verleden, en dat kán eenvoudigweg niet kloppen.

Kortom, het is dat de tijd mij ontbreekt maar anders zou ik zelf een grondige verhandeling schrijven over de bloeiperiode van onze nationale humor, met grootheden als Kan, Sonneveld en natuurlijk Hermans (Toon). Alles als opmaat naar het absolute summum van Hollandse humor, de briljante sketches van het kostelijke kwintet Farce Majeure. Met name de supermoppen van de onvergetelijke Ted de Braak hebben mij menig schuddebuikend uurtje bezorgd! Helaas heeft die Gouden Eeuw van de gulle lach kort geduurd, want met de komst van die overspanen jongeman met dikke brillenglazen, muzikaal begeleid door een langharige volleyballer, begon natuurlijk al het verval.

Ik wil maar zeggen, er is geen enkele reden geringschattend te doen over mijn loopbaan, noch over mijn humoristische antecedenten.

Nu we dat hebben vastgesteld, kan ik u met een gerust hart mijn oplossing voor de zaak aanreiken. Gezien uw onoverkomelijke bedenkingen, van uw dedain voor het geringe aantal aanwezigen in de zaal tot en met uw mysofonie over geknabbel op wat ik aanneem dat een soort pepermunt moet zijn, zit er maar één ding op. Ik zal uw conference moeten overnemen. Ik doe dat met enige tegenzin, want ik heb het zoals gezegd zeer druk met mijn tijdschrift Totaal Gestoord (waarin ik nu overigens overweeg een humoristische rubriek op te nemen, over de avonturen van de leden van het OMT) en ook met de nieuwe Professor Karel Productielijn (waarvan alle artikelen via mijn blad te bestellen zijn). Maar het kan op Oudejaarsavond vanzelfsprekend niet zo zijn dat het volk alleen weer wordt voorgelogen door de premier, of wie weet de koning. Ik zal dus de betreffende avond vrijmaken voor een geestige en tegelijk leerzame voordracht. Bovendien, zo zal er die avond toch nog vuurwerk te zien zijn, hahaha! U ziet: grappen maken is niet zo moeilijk.

Over de tekst hoeft u zich geen zorgen te maken. Ik kan bogen op honderden uren monologen bij mij thuis en in het openbaar, en kan daarnaast putten uit talloze gepubliceerde en ongepubliceerde interviews, waarin ik doorgaans aan een enkele vraag reeds genoeg had voor een verhandeling van anderhalf tot twee uur. Het management van de zaal dient er enkel voor te zorgen dat op het podium een ontkurkte fles Egon Müller Scharzhofberger Riesling aanwezig is, alsmede een exemplaar (paperback volstaat) van het 9/11 Commission Report; Final Report Of The National Commission On Terrorist Attacks Upon The United States. Voor het theatrale effect zou ook een papierversnipperaar kunnen worden geplaatst, die ik tot besluit van de avond kan inschakelen nadat ik de leugens in dit rapport pagina voor pagina zal hebben ontmaskerd.

U begrijpt, dit biedt meer dan genoeg stof voor een leerzame en amusante avond. Een kennis van mij heeft hier al enige ervaring mee opgedaan – naar ik begrijp voor redelijk volle zalen – maar zijn behandeling van de materie, als niet-journalist, is in hoge mate amateuristisch. Men moet de zaak tot in de puntjes beheersen en niet zijn toevlucht hoeven nemen tot tamelijk infantiele kunstgrepen als maquettes en filmpjes. De feiten moeten spreken!

Mocht er tijd over zijn, wat ik niet verwacht, dan kan ik enkele vragen uit het publiek beantwoorden over het Warren Report inzake de Kennedy-moord, de werkelijke achtergrond van het Lockheed-schandaal en de val van Aantjes, de anti-Russische propaganda over het neerstorten van MH17, de ontelbare leugens van het OMT over de zogenaamde pandemie – en natuurlijk over de rol van Bill Gates in al deze kwesties.

Nu ik erover nadenk, die bieden veeleer stof voor vervolgprogramma’s. Hoe ziet uw toerschema voor 2021 er eigenlijk uit?

You might be interested in

‘De Koning is feilbaar, de ministers zijn onverantwoordelijk’: Heeft de monarchie nog toekomst?

Published on

Volgende week verkrijgbaar: de kingsize decembereditie van De Republikein, tijdschrift voor politiek, cultuur, recht & burgerschap, met veel aandacht voor de constitutionele consequenties van de Griekse misstap van Willem-Alexander.

Emeritus hoogleraar H.U. Jessurun d’Oliveira buigt zich in een fundamenteel essay over de slaagkans van het constitutionele reddingsplan voor de monarchie dat hoogleraar Paul Bovend’Eert lanceerde op het moment dat koning afkoerste op een vertrouwensbreuk in de publieke opinie. D’Oliveira: ‘Er ontstond zowaar een anti-monarchale stemming in het land; een strovuurtje ongetwijfeld, maar niet eerder in de afgelopen vijftig jaar zag ik zo’n algemene stemmingsomslag. Zelf vond ik het ook een nuttige praktijkles over het leerstuk van de ministeriële verantwoordelijkheid’. Bovend’Eert stelt voor de rol van de koning in de Grondwet op vrijwel alle essentiële te kortwieken en hem ook financieel aan banden te leggen. Zal het genoeg zijn? ‘De voorstellen geven aan dat ook in de staatsrechtswetenschap frisse winden kunnen waaien ten aanzien van de monarchie, en dat soms heersend hooggestemd lakeiendom heeft plaatsgemaakt voor kritische beschouwingen zonder veel eerbied voor de aureolen van de monarchie’.

Gerard Aalders dankt Willem-Alexander voor de gratis reclame voor zijn onverbiddelijke beststeller Oranje Zwartboek. Niettemin hebben Republikeinen nog een lange weg te gaan in Nederland, meent hij. ‘Opvallend was dat zelfs de meest fervente Oranjevereerders geen goed woord voor de reis over hadden. Iedereen moest thuisblijven vanwege die rotcorona, maar zij trokken zich nergens wat van aan. Wel meeklappen voor de zorg en zogenaamd empathie tonen, maar solidair zijn met het van alle pleziertjes verstoken volk? Ho maar. In een kneuterige videoboodschap ging het koningspaar – ‘betrokken, niet onfeilbaar’ – door het stof. Onmiddellijk daarna begon, alweer volgens het boekje, het Grote Vergoelijken. Hoe houterig en onoprecht de excuses van de koning, met Máxima verbeten zwijgend aan zijn zijde, ook overkwamen’.

 Gijs Korevaar doet close reading van de lichte kritiek die ‘onderkoning’ Thom de Graaf uitoefende op het sociale mediagedrag van de royals. ‘In het tijdperk van de sociale media en veranderde opvattingen over het privédomein, blijft nagenoeg niets meer verborgen. Elke privé-handeling, elk woord van de koning of zijn naasten, kan een publieke of politieke discussie oproepen. Dat is uit een oogpunt van transparantie als gouden standaard in een democratie, vermoedelijk onvermijdelijk’.

Frank van der Elst, Cor Schouten en Hans Slot dragen bouwstenen aan voor een nieuwe Republiek der Nederlanden, onderdeel van het programma van de Partij voor de Republiek. ‘Bij de huidige regeling van de inrichting van de staat gaan we bij de ordening van de gang van zaken in Nederland uit van een top down-benadering. Het lijkt echter voor de hand te liggen om uit te gaan van de soevereiniteit van de Nederlanders als bevolking. Dus bottom up!’

Paul Damen onthult hoe Oranje schraapzucht kon leiden tot een fatale uitholling van het nationaal kunstbezit. ‘Dankzij het inhalige gehannes van de Oranjes ging een enorme schat aan schilderijen voor ons land voorgoed verloren. En ja, toegegeven: ook de Nederlandse staat heeft daar steken laten vallen. We hadden schathemeltjerijk kunnen wezen als de staat wat meer moeite had gedaan en met name de Oranjes niet hun met belastinggeld betaalde kunst in eigen beheer had gegeven’.

Els de Groen interviewt schrijfster Etchica Voorn over de betekenis van Black Lives Matter en het Nederlandse onvermogen de erfenis van de slavernij echt onder ogen te zien. ‘Duitsers krijgen het Nazi-verleden en de Holocaust met de paplepel ingegoten, maken er boeken en films over en gaan met elkaar in debat. Maar als je in Nederland slavernij ter sprake brengt, krijg je al gauw het verwijt de racismekaart te trekken. Een vreselijke zin! Of mensen houden je voor dat zwarte Afrikaanse koningen ook slaven hebben verhandeld’.

Roel van Duijn over de geopolitieke consequenties van de broederbond tussen Gerhard Schröder en Vladimir Poetin en de gaslijn van Nordstream II. ‘Het is een Europees project, verdedigt Schröder zich, wanneer hem verweten wordt dat hij zich door Nordstream 2 voor Russische belang inzet. Een belang dat niet socialistisch is, niet democratisch, maar wel de Russische staatskas spekken zal. En daarbij de positie van Oekraïne tegenover Rusland verzwakt, omdat de nieuwe pijplijn het Siberisch gas door de Oostzee naar Europa zal brengen, in plaats door Oekraïne, dat daardoor zal ophouden een strategische tussenschakel tussen Rusland en Europa te zijn’.

Onze columnist Henk Westbroek blikt terug op zijn republikeinse jeugd in de jaren zestig.

Bart Gruson schrijft over het andere Guernica: de Carretera de la Muerte, een dieptepunt van de Spaanse Burgeroorlog, en constateert dat een nieuwe, derde Spaanse republiek nu meer dan ooit onder handbereik ligt.

Ricus van der Kwast neemt afscheid van Donald Trump en ziet hem als een bliksemafleider voor Europees onvermogen op het terrein van Corona en vele andere vraagstukken.

Thomas von der Dunk schijft over de Duitse vorsten die stonden te popelen om de stadhouderloze Republiek.

René Zwaap signaleert dat het Huis van Hohenzollern anno 2020 niet alleen dingt naar restitutie van Huis Doorn maar ook op het oorlogspad is met een juridische intimidatiecampagne van Duitse historici en journalisten die wagen te schrijven over de banden van het Pruisische vorstengeslacht met Hitlers Derde Rijk.

Manuel Kneepkens vraagt zich af of de lyriek nog altijd de moeder van de politiek kan zijn na de onthullingen van de fascistische jeugdzondes van Lucebert.

August Hans den Boef las de Nederlandse vertaling van Jahrestage, het magistrale Duitse epos van Uwe Johnson.

Sjoerd de Jong presenteert een nieuw avontuur van complotprofessor Karel, die tijdens een parlementaire enquête naar het coronabeleid van de regering terecht komt in een kafkaëske nachtmerrie.

Als altijd ruim aandacht voor nieuwe boeken. Maurits van den Toorn las het pleidooi van hoogleraar Douwe Jan Elzinga om een einde te maken aan de Troonrede in huidige vorm. Ries Roowaan las de Rutte-biografie van Petra de Koning.

Mohamed el-Fers schrijft over de twee hoofden van Marijke Meu en andere funeraire geheimen van het Huis van Oranje-Nassau. Floris Müller, de nieuwe voorzitter van het Republikeins Genootschap, legt zijn mediastrategie uit om zijn organisatie meer te doen zijn dan een ‘bozeoudemannen-club’ . Natuurlijk ook met de Blik van Joep. Mis geen editie meer van dit unieke blad en neem een abonnement.

You might be interested in

Professor Karel weet raad (23): Pakjesavond met Professor Karel

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering buigt de onverschrokken wetenschapper zich over het veel te softe universitaire klimaat en introduceert hij de exclusieve Professor Karel Productenlijn. 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

 

Zeer geachte professor, amice,

U heeft het druk, dus wellicht helemaal geen tijd voor non-corona-gerelateerde kwesties. Maar ik ben ten einde raad, dus wend mij toch maar tot u. Ik ben bestuurder van een hoger-onderwijsinstelling in Zuid-Holland (naam bij mij bekend) en kamp al jaren met een netelig personeelsprobleem dat dezer dagen een climax lijkt te bereiken. Een van de docenten aan mijn instelling, een goedlachse zestiger met een wat onaangenaam snerpende stem, vertoont al jaren in toenemende mate extreem excentriek gedrag. Hij laat studenten zijn boeken achterstevoren uit het hoofd leren, dicteert hun zijn eigen politieke en andere (zelfs culinaire) voorkeuren, verschijnt in de docentenkamer met een vergiet op het hoofd en springt in de gangen saluerend in de houding voor een matig begaafde student die bekend staat als een agressieve aandachttrekker. Bovendien is deze docent sinds kort actief in een politieke partij, opgericht door de matig begaafde student, die zich in het partijprogramma onder meer tot doel stelt zijn collegedictaten én het dragen van een vergiet verplicht te stellen in het voortgezet onderwijs. Dat zou een ramp zijn voor het onderwijs!

Dan loopt er een tweede docent rond, een gewezen gewichtheffer die dermate autoritair lesgeeft dat zich dagelijks rijen huilende meisjes en jongens voor mijn kamer melden. Toen ik hem daar eens op wees, adviseerde hij me lijfstraffen uit te delen aan de ,,huilebalken’’, zoals hij hen noemde, en hen bij recidive te verplichten tot in oranje jumpsuits afval prikken op de campus. Nou ja!

Ik ben al jaren van plan tegen deze twee docenten op te treden, maar stuit op het arbeidsrecht en de onderwijsvrijheid. Voor de gewichtheffer ben ik eerlijk gezegd ook een beetje bang. Weet u raad?

Geprangde groet,

Gravitas

 

Goed, ik begrijp het. Maar mag ik u er om te beginnen op wijzen dat de ruimte in deze rubriek, die mij zeer vriendelijk ter beschikking is gesteld door de hoofdredacteur van dit prachtblad, bedoeld is om door mij te worden gevuld, in antwoord op de problemen van deze tijd. Vragen dient men kort en concreet te houden; de materie is immers al complex genoeg en vraagt van mij grondige en geduldige uiteenzetting van de feiten. De feiten ja, want daar gaat het om. Meningen kunnen we allemaal wel hebben!

U treft mij dan inderdaad ook nog op een hoogst ongelukkig moment. Ik ben dezer dagen druk doende met de lancering van een belangrijk nieuw initiatief: mijn eigen Professor Karel Productlijn. Deze PK-lijn gaat voorzien in diverse ambachtelijke benodigdheden voor mijn soort journalistiek, zoals een PK-notitieblok (alleen voor feiten, niet voor meningen), een PK-rubbergum (vlakt officiële leugens uit) en een PK-nietpistool (houdt feiten netjes bij elkaar). Tot het assortiment behoort ook een ultramoderne Professor Karel headset (cancelt noise van overheidsinstanties). U kunt alle PK-producten bestellen met de geschenkbon in de komende editie van mijn tijdschrift, Totaal Gestoord (oplage 1 miljoen exemplaren).

Daarna wachten de drukproeven van Totaal Gestoord, dat dit keer gewijd zal zijn aan de stembusfraude in de Verenigde Staten. Het staat wel vast dat het officiële verhaal ook dáárover niet kán kloppen. Integendeel. Met behulp van malware die moet zijn geleverd door Bill Gates zijn naar we nu weten tienduizenden stembiljetten heimelijk omgezet in donor- en vaccinatieverklaringen, die al op grote schaal worden ingezet. Een stem op Trump kan dus zomaar betekenen dat een kiezer ongewenst een nier verliest, of zijn lever! Dit past natuurlijk in het mondiale plan van de financieel-farmaceutische elite. Ik heb het hier druk mee, zoals u zult begrijpen, want de mainstream media laten dit verbijsterende verhaal uiteraard liggen.

Bovendien, wat wilt u nu eigenlijk? Wat is hier de kwestie? Met de aanpak van beide docenten, zoals geschetst in uw brief, heb ik geen enkel probleem. Men moet de lat hoog leggen voor de jeugd, nietwaar, en waar gehakt wordt vallen nu eenmaal spaanders. Op basis van mijn middelbare schooldiploma maar uiteraard vooral van mijn latere verdiensten, ben ik jarenlang verbonden geweest aan topuniversiteiten in Azië, de Verenigde Staten en Nederland, dus ik ken deze wereld van binnenuit. Dat men de huidige generatie studenten, sinds hun kindertijd gehersenspoeld door de mainstream media, de NAVO en Microsoft, moet dicteren wat zij moeten vinden en doen – bijvoorbeeld op welke partij zij moeten stemmen – lijkt mij dan ook helemaal niet opzienbarend. Wat is er ook op tegen? Zou u liever hebben dat zij hun keuzes baseren op YouTube-video’s van Famke Louise of andere zangeresjes? Op de borrel waar ik mijn academische aanstelling in Amsterdam regelde, heb ik dit ook aan de collegevoorzitter voorgelegd. Hij was het na drie glazen geheel met mij eens: jongeren dienen zich te plooien naar ouderen, niet andersom!

Ook het advies van de gewichtheffer dat u kennelijk zoveel schrik aanjaagt, ondersteun ik van harte. Mits bij het toedienen van de lijfstraffen gebruik wordt gemaakt van geëigende materialen, bamboe bijvoorbeeld. Het gebruik van de zweep is nodeloos onrustbarend. Men kan u erover adviseren in enkele Zen-kloosters die ik heb bezocht in Japan. Ik heb daar ook dagenlang gietijzeren emmers met stenen bergopwaarts moeten dragen en weer bergafwaarts. Dat heeft mij nooit kwaad gedaan, zoals mijn werk nog altijd bewijst. Het dragen van een vergiet vind ik dan weer wel wat curieus, maar dit lijkt mij een onschuldige modegril. Daar heb ik in mijn tijd nooit aan meegedaan.

Kortom, waarom wijdt u zich niet aan serieuzere kwesties, zoals de manier waarop de staat en de media ons manipuleren? Me dunkt dat u in het verzet tegen de dictatuur die ons te wachten staat een gewichtheffer en desnoods een denker met vergiet goed kunt gebruiken. Als ik u raad mag geven, zou ik zeggen: maak van uw instelling een klooster, waarin dit goed gemotiveerde duo met vereende krachtinspanning onze jeugd – en daarmee ons land – van de naderende ondergang kan redden!

  

Steun Professor Karel!

Heeft U reeds een abonnement op Professor Karel’s magazine Totaal Gestoord en bezit u reeds alle producten uit de Professor Karel Productlijn, maar wilt u uw steun aan deze moedige wetenschapper toch nog uitdrukken met een kleine bijdrage? Dat kan! Met een grotere bijdrage steunt U professor Karel nog veel meer en maakt U kans op een gratis Professor Karel anti 5G-afweerscherm, geschikt voor binnen én buiten. Zo blijft u stralingsvrij en goed geïnformeerd.

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (22): Op de bres voor de jeugdcultuur

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering neemt de onverschrokken wetenschapper het op voor de jeugdcultuur in haar strijd tegen het totalitaire corona-beleid en staat hij stil bij zijn eigen ervaringen op Pinkpop.  

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Yo knappe kop,

Ik schrijf even snel een briefje, kom namelijk net terug uit het politiebureau in Heerenveen en moet zo naar mijn advocaat. Dat komt, ik ben met mijn crew vannacht opgepakt omdat we een feestje hadden gebouwd bij het knooppunt Joure, voor een man of vierhonderd. Gewoon een nachtje lekker hakken onder een viaduct weet je wel, met mobiele apparatuur. Mag niet wegens corona, natuurlijk. Ja, dag! Ik hoor van vrienden dat u het ook helemaal zat bent en raad weet, dus nou ja: wat moet ik doen? Aan mijn advocaat, een of andere geitenwollensokkenfiguur uit de Kringloopwinkel heb ik niks, want die kent niet eens het verschil tussen ambient en techno.

Hellup!

DJ Turd

 

Eh, dit is een interessant vraagstuk. We moeten er even goed naar kijken, want wij kunnen iets leren van alle aspecten van de crisis die wij nu beleven. Nu zijn mijn eigen ervaringen met dergelijke muziekfeesten enigszins beperkt, al heb ik er natuurlijk wel over nagedacht. Dat kan men nalezen in mijn analyse van het festival bij Woodstock, dat een CIA-operatie bleek om jonge generaties onder invloed te brengen van geest-verminderende middelen.

Persoonlijk heb ik slechts enkele van deze bijeenkomsten bezocht, als ik het mij goed herinner het laatst het Pinkpop-festival in 1978. Ik kon dat festivalterrein enige uren bezichtigen, omdat ik het passeerde onderweg naar Aken om een gerucht na te gaan over smokkel in genetisch gemanipuleerde huisdieren door de lokale Grünen. Toen ik langsreed was op het podium een ensemble dat werd aangekondigd als Moeders Mooiste een lied aan het uitvoeren over geologische breuken, zo meende ik te horen. Ik verstond althans iets over ,,een stuk van de rots’’ in de tekst, die overigens kundig werd voorgedragen door een niet onaantrekkelijke zwarte dame. Ik ben uitgestapt en heb het terrein betreden voor nadere visuele observatie, mijn jasje losjes over de schouder geslagen. Binnen korte tijd betrapte ik mijzelf erop dat ik tamelijk vooraan bij het podium de tekst met de bevallige zangeres stond mee te neuriën. Net als de jongere festivalbezoekers naast mij reageerde ik met groot enthousiasme toen zij, in de ban van haar voordracht, haar blouse uittrok en het optreden voltooide in wat ik waarnam als, overigens discreet, ondergoed. Wonderlijk, hoe men gegrepen kan worden door muzikale genres waar men zich gewoonlijk verre van houdt! Ik raakte zelfs zozeer in extase dat omstanders mij op de schouders namen en over het terrein rondleidden, mij onderwijl besprenkelend met diverse biersoorten. Juichend brachten zij mij terug naar mijn auto, waar ik de volgende ochtend met een wat zwaar hoofd ontwaakte. Sindsdien leg ik mij weer toe op klassieke muziek. Het gerucht over de dierensmokkel door de Grünen bleek overigens loos, waarschijnlijk een opzetje van de Duitse politie in het kader van Rasterfahndung naar extremistische netwerken.

Niettemin, het was een gedenkwaardige ervaring. Ik moet daar wel meteen bij zeggen dat dit Pinkpop-festival, zoals ik later heb vastgesteld, beschikte over alle benodigde vergunningen, zodat de vergelijking met uw feest niet geheel opgaat. Dat het verkrijgen van zulke toestemming geen sinecure is werd mij duidelijk toen ik in mijn onderzoek stuitte op een rechtszaak in Californië om het houden van een festival nabij de boerderij van de gefortuneerde popzanger Neil Young. De heer Young, die optrad bij Woodstock maar niet geporteerd was voor een herhaling daarvan bij hem om de hoek, liet er als getuige-deskundige voor de rechtbank geen twijfel aan bestaan: dergelijke feesten gaan gepaard met onmatig drugs- en alcoholgebruik, vandalisme, openbare zedeloosheid en ook steevast met luide muziek. Dat feest ging dus niet door.

Dan uw situatie. Kijk, u bent de dupe van de totalitaire maatregelen van onze overheid, zoals wij allemaal. Die maatregelen hebben niets van doen met een of andere pandemie, maar zijn bedoeld om ons te censureren en aan banden te leggen. Uiteraard hoort daarbij dat muziek dient te worden uitgebannen, dat is een van de eerste ingrepen in een dictatuur. Denkt u aan de Talibaan, die het gebruik van radio’s verboden, of aan de fundamentalisten van Al Shabaab in Mali, die overal gitaren en andere muziekinstrumenten kapot sloegen. Rutte en Van Dissel doen hier niet voor onder, mind you!

Het is nodig en ook moedig dat u zich daartegen verzet. Al moet ik zeggen dat u een tamelijk groot risico nam, het knooppunt bij Joure is volgens informatie van de ANWB recent goed onderhouden, waardoor het moeilijk is voor grote groepen om er te schuilen. Wat kan ik nu voor u betekenen? Om te beginnen kan ik u enkele locaties aanbevelen langs de ringweg-Zuid om Rotterdam die zich volgens mijn bronnen in het Jeugdwerk beter lenen voor clandestiene muzikale groepsvorming – mits u bereid bent enige sonates van Bach in uw repertoire op te nemen. Kunt u mij daarnaast in contact brengen met de zangeres die mij destijds op het Pinkpop-festival imponeerde met haar vertolking van geologische rock? Heeft u haar telefoonnummer? Ik heb het idee dat wij haar expertise kunnen gebruiken, mocht het tot een rechtszaak komen. Blijft u intussen vooral uit de buurt van artiesten zoals de heer Young die ongetwijfeld de zijde van Rutte en Van Dissel zullen kiezen!

 

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (21): Proef op de som met Covid-vaccin

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering neemt de onverschrokken wetenschapper de proef op de som met een Covid-vaccin.

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Nu er opeens zicht is op een corona-vaccin, of zelfs op een stuk of drie, vraag ik me steeds meer af: kunnen we dat wel geloven? Ik lees in de mainstream media juichverhalen over hoe goed die vaccins zouden werken en hoe makkelijk het is om ze te bewaren, eentje gewoon in een thermosfles geloof ik.

Maar ja, het blijft wel zo dat je ze moet ,,inspuiten’’, zoals Mariëlle Tweebeeke op televisie met rode blosjes op haar wangen opmerkte. Nou, die kon bijna niet wachten om de naald in iemands arm te zetten! Daar word ik dus argwanend van. Je weet toch nooit wat erin zit en of je niet na een jaar rare bijwerkingen krijgt, of op een ochtend wakker wordt als een Groen Monster. Dat laatste vraag ik natuurlijk met name voor mijn kinderen.

Kortom, moeten we ons laten vaccineren of weigeren? Wat zou u doen?

Een Bange Moeder

Goed, ik zal het nog even herhalen voor wie mijn rubriek door omstandigheden niet heeft kunnen volgen, zoals u vermoedelijk door uw drukke bezigheden als moeder. Kijk, het is belangrijk om te bedenken dat ik dit reeds vanaf het begin van de zogenaamde pandemie heb voorspeld: men zou gaan proberen om ons vaccinaties op te dringen waarvan totaal niet vaststaat of ze werkzaam zijn, en indien wel: waartegen eigenlijk? We weten dat nationale autoriteiten er belang bij hebben hun bevolkingen in te enten tegen het vermogen om zelfstandig na te denken of kritisch onderzoek te doen. Wie garandeert ons bijvoorbeeld dat in de beweerde vaccins die wij nu aangeboden krijgen geen stoffen verwerkt zijn die de neurale netwerken van de linker hersenhelft, verantwoordelijk voor rationeel en analytisch denken (bij mij uitzonderlijk goed ontwikkeld), moeten ontregelen of zelfs uitschakelen?

Dit vermoeden wordt inmiddels bevestigd door vooraanstaande immunologen die ik heb geraadpleegd en die mij verzekeren mij dat ik op het juiste spoor ben. Zo laat dr. August F. Schwärmer, homeopathisch arts met praktijken in Wuppertal en Winterthur, mij weten dat de procedures die zijn gevolgd bij het ontwikkelen van de huidige mRNA-vaccins totaal niet passen bij de receptuur die hij hanteert voor de Alpen-thee die hij zijn patiënten driemaal daags laat drinken. De genetische schakelaars staan daarin precies andersom. Dat is nogal een verschil! Ook de controlesequenties bij het testen met lege virussen zijn naar zijn deskundige mening op geen enkele manier conform de standaarden die al sinds het begin van de vorige eeuw worden gehanteerd in de Zwitserse vereniging voor Para- en Normale Zorg, waarvan hij bestuurslid is.

Dan blijft de vraag, hoe komt men er nu achter hoe zo’n vaccin in de praktijk precies werkt?

Wie zich wil baseren op eigen ondervindingen en feitenonderzoek, zoals ik, die zal dan zelf de proef op de som moeten nemen, nietwaar? Zoals Aldous Huxley dat onverschrokken deed in zijn studie The Doors Of Perception. Soms moet men in het belang van de mensheid bereid zijn een zeker risico te nemen; er staan grote zaken op het spel en er is niet veel tijd meer!

Daarom heb ik onlangs, dankzij mijn goed ingevoerde bronnen in de medisch-farmaceutische wereld, een kleine proefdosis weten te bemachtigen van het zogenaamde vaccin van een van de concurrerende firma’s. Het werd bij mij aan huis bezorgd door een anonieme motorkoerier, in een zwarte thermoskan met daarin een beknopte handleiding (“Inspuiten en Klaar is Karel”).

Ik heb mijzelf dit middel gisteren – uiteraard in een geprepareerde setting met klassieke muziek, Japanse wierook en een schaaltje licht gezouten chips – intraveneus laten toedienen door een EHBO-kennis uit de dansschool van een wetenschappelijke vriend. Ik kan u zeggen: het resultaat was verbluffend. Carbid schieten op oudejaarsavond is er niets bij.

Reeds luttele uren na toediening van het middel begonnen honderden pagina’s uit Elseviers Medische Encyclopedie (eerste editie) voor mijn geestesoog te verschijnen, gevolgd door F.J.J. Buytendijks fenomenologische studie De vrouw, haar natuur, verschijning en bestaan (1951) en de volledige Nederlandse tekst van de Pentagon Papers, geannoteerd door NRC-redacteur Jan Sampiemon. Een ware revelatie, die mij deed hopen dat de noodzaak gevoelige documenten op hard drives op te slaan, voortaan tot het verleden zou behoren!

Ik bemerkte echter al snel, dat de teksten onheilspellend begonnen te vervagen en dat pagina’s van de betrokken geschriften door elkaar gingen lopen; voor zover ik weet speelt de Vrouw althans geen rol van betekenis in de Pentagon Papers, noch horen de beeltenissen van Daniel Ellsberg en Sampiemon thuis in Elseviers Medische Encyclopedie. Bij het invallen van de avond meende ik zelfs klanken te horen van het christelijke zangechtpaar Elly en Rikkert, terwijl ik zeker wist dat ik Bachs Cantate 106 had opgezet! Kortom, in plaats van op immuniteit en dieper inzicht bekroop mij het gevoel regelrecht af te stevenen op intellectuele chaos en verwarring!

Nadat vroeg in de ochtend deze effecten van het vaccin waren verdwenen, kon ik de balans opmaken. Naast mijn replica van het WO II-slagschip de Bismarck trof ik op mijn bureau een, blijkbaar in mijn uitzonderlijke toestand geschreven, korte notitie aan. Daarop de tekst: ,,Roei ze uit, de bruten!’’ Ik schrok. Was deze kreet mij ingevallen door het vaccin? Het was onmiskenbaar mijn handschrift, sierlijk en goed leesbaar tegelijk. Maar wie waren dan de bruten, door wie zouden zij moeten worden uitgeroeid, en waarom?

Het begon mij te dagen. Niet ikzelf was hier aan het woord geweest. Het vaccin had gesproken. Deze oekaze was de boodschap van Bill Gates en de zijnen, een opdracht die moet worden ingespoten bij de wereldbevolking om haar klaar te stomen voor een wereld waarin onbeschaafde ,,bruten’’, dus zij die nadenken en de feiten zelf willen onderzoeken, zullen zijn uitgeroeid. Toen ik dit goed tot mij had laten doordringen, heb ik uiteraard bloedzuiverende middelen geslikt en grondig mijn tanden gepoetst. De ervaring heeft mij op een schrikbarende manier mijn overtuiging bevestigd dat ons van deze vaccins niets goeds te wachten staat. Aan het totalitaire Meesterplan dat in de merkbare effecten ervan verborgen ligt, wens ik niet mee te werken!

Kortom, Bange Moeder, uw zorgen zijn terecht. To say the least. Maar als u het echt wilt weten, kan ik u alleen maar zeggen: gaat u niet zomaar op informatie af, zelfs niet op de mijne. Doet u dan zelf onderzoek en neem een korte proef, het zal u van elke twijfel verlossen. Ook wanneer niet de door mij genoemde non-fictie standaardwerken aan uw geestesoog verschijnen – men kan niet van iedereen verwachten dat die mijn interesses deelt – maar bijvoorbeeld enkele jaargangen Libelle of Tina. Ook dát kan een teken zijn wat de malafide covid-elites voor ons in petto hebben!

 

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (20): Carbidkanonnen voor Gladio

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering: wat weet onze koene wetenschapper van de wapendepots van het ondergrondse Gladio-netwerk en hoe goed kan hij overweg met het carbidkanon? 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Zeer geachte professor Karel, amice,

Een dringende vraag over de landsverdediging in tijden van ernstige crisis. Zoals wij weten werden in ons land tijdens de Koude Oorlog diverse organisaties gevormd van vrijwilligers om het vaderland te verdedigen tegen een Russische inval en bezetting. Bekend is de geheime groepering Gladio, die achter de linies gewapende acties zou uitvoeren tegen de communistische bezetter. Daartoe zouden zich in ons land nog tal van verborgen wapendepots bevinden.

Nu lees ik in uw antwoord aan de vorige briefschrijver, een jongeman met grote historische belangstelling voor Duitsland (1933-1945), dat u hem aanbiedt een helm te leveren in geval van nood. In een MI6-document dat ik onlangs onder ogen kreeg is bovendien sprake van een Gladio-agent met de codenaam ‘de Professor’. Een drukke prater volgens het document, met een enorme eruditie, die scholing verzorgde over de geopolitieke situatie, maar ook uitstekend overweg kon met carbid, henneptouw en de bazooka.

Mijn vraag aan u is natuurlijk: was u deze Professor?

Erik H. de Getrouwe

 

 

Ja, we mogen gerust zeggen dat dit een delicate vraag is! Maar ik begrijp het, een groeiende faam brengt met zich mee dat men vragen krijgt over zijn verleden. Onontkoombaar, hoe ver men zich ook wil houden van de vulgaire status van Bekende Nederlander. Overigens werd ik daar in Japan, waar mijn beeltenis vele metrostations sierde, nooit mee lastig gevallen.

Niettemin, u treft mij op het juiste moment. Momenteel ben ik, in de luttele vrije uren die mij zijn gegund, druk doende de tientallen fotoalbums te ordenen die ik in mijn carrière heb verzameld. Dat is een zeldzaam genoegen, want het roept levendige herinneringen op aan mijn talloze belevenissen op reportage en dito ontmoetingen met hooggeplaatste personen. De zwarte balkjes over hun gezichten doen daar voor mij niet aan af, want in de meeste gevallen staat me goed bij om wie het ging. Soms staat de naam van betrokkene overigens ook op een bordje geschreven dat hij voor de camera omhoog houdt. Handig, vaak ook met een nummer erbij (vermoedelijk een telefoonnummer, maar het is te lang geleden om dat nog goed na te gaan).

Ook op foto’s waar kennissen, kennelijk in een olijke bui, een regenjas of trui over hun hoofd trekken, terwijl militairen of agenten hen zo te zien naar een belangrijke vergadering escorteren, weet ik meestal meteen om wie het gaat. Hooguit op enkele foto’s van naar ik aanneem Prins Bernhard in zijn geliefde straaljagers is de geportretteerde wat moeilijker te herkennen, mogelijk omdat hij kort tevoren door de geluidsbarrière is gebroken en daardoor zijn gelaatstrekken enigszins zijn vervormd. De fles roze champagne die hij op de foto’s tussen de knieën knelt, neemt elke twijfel dan weer weg.

Maar goed. Uw vraag. Ja, wat kan ik daarover zeggen? De essentie van geheim werk is nu eenmaal dat men het niet aan de grote klok gaat hangen, nietwaar? Nu is het een feit dat ik in de bewuste periode, de zestiger en zeventiger jaren, nog in mijn Atlantische fase verkeerde en, uiteraard naast alle bezwaren, ook de voordelen zag van het Amerikaanse model. Ondanks de geopolitieke vergissingen van Nixon (over de kinderachtige pesterijtjes die zijn personeel organiseerde tegen politieke opponenten zullen we het maar niet hebben) was het land toen nog niet onderhevig aan corruptie en verval zoals nu. Dat ligt ook voor de hand, Bill Gates zat immers nog op school. Pas na Nixons aftreden begon hij Microsoft, een verband dat in de media destijds volstrekt over het hoofd is gezien en dat nu bewust wordt genegeerd.

Laat ik ook dit zeggen: inderdaad, ik kon aardig overweg met een carbidkanon. Op het erf van mijn hoeve schoot ik met vrienden geregeld enkele voetballen af. Wat uiteraard vervelend gedoe opleverde met de gemeente, die al decennia niets nalaat om mij het werken onmogelijk te maken. Met carbidschieten ben ik daarom met enige tegenzin gestopt, om te voorkomen dat men op mijn erf zou gaan graven naar verborgen wapende… ik bedoel, om van het gezeur af te zijn. Voor het overige zult u moeten wachten op mijn mémoires, die ik eerst in een Japanse metro zal uitbrengen, in gecodeerde vorm.

Nu ik erop terugblik, wil ik ook wel dit kwijt. Bij nader inzien waren wij toen beducht, of.. ik bedoel: de mannen die zich bij Gladio voegden waren bij nader inzien beducht voor de verkeerde, namelijk de vorige vijand. Rusland is immers eerder slachtoffer van westerse agressie dan andersom. Beter dan te oefenen met de bazooka kunnen wij ons nu verdiepen in de heimelijke manier waarop de Deep State toen al voorbereidingen trof voor de zelfmutilatie van 9/11 en het mondiale vaccinatieprogramma dat de mensheid aan het slavenschip van de financieel-farmaceutische elite moet ketenen.

Zag ik het dus verkeerd? Wel, het is nu eenmaal zo dat inzicht groeit met de jaren, ook bij hen die wél altijd de feiten onderzochten, zoals ik. Zo begrijp ik ook nu pas goed waarom er geen exemplaar van het Communistisch Manifest zat bij het cursusmateriaal dat wij destijds bij onze trainingen uitgereikt kregen, maar wel een vertaling van de Koran. Eh, sorry, er was natuurlijk geen training – en er bestond helemaal geen materiaal.

Hoe dan ook, inmiddels ben ik klaar voor de strijd!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (19): Historisch besef

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering: een lid van een politieke jongerenvereniging worstelt met politiek-correcte taboes van Duitse origine en cultuurmarxistische waanzin als genderneutrale toiletten.

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Weliswaar verschillen wij ruim een halve eeuw in leeftijd, maar ik beschouw u als een kameraad in de strijd tegen de cultuurmarxistische waanzin die ons land in de afgrond heeft gestort. Van het feminisme en het Amsterdamse barricade-denken tot de gender-neutrale toiletten (waar nu zelfs in mijn studentenhuis een verblinde enkeling voor pleit). Wanneer zal het Nederlandse volk – en dan bedoel ik het echte volk – eindelijk daartegen opstaan?

Voor mij dreigt nu royement uit de jongerenvereniging van een veelbelovende politieke partij, omdat een huisgenoot (die van het gender-neutrale toilet) een journalist heeft verteld dat ik een grote historische belangstelling heb voor bepaalde aspecten van het twintigste-eeuwse Duitsland, met name tussen de jaren 1933 en 1945, geconcentreerd rond één persoon (naam bij mij bekend). Ik haalde deze historische persoon instemmend aan in een debat over onze broodnodige culturele herbewapening, en dat schoot verkeerd bij de totaal verweekte postmoderne toiletbezoeker. Kinderachtig: zelfs de bescheiden gipsen buste van de man op mijn kamer moest ik verwijderen!

Wat moet ik doen, Professor? Een geschikte bierkelder zoeken en een eigen partij beginnen?

Cornelis J.

Opnieuw een schokkend bericht, dat mij natuurlijk ook weer niet verbaast. Het is bekend dat Nederlanders liever naar voetbal kijken dan naar het verleden, en dat betekent dat men daar uiteindelijk ook niets meer van begrijpt. Zo kan een jonge, nieuwsgierige geest als de schrijver van deze brief volkomen buiten zijn schuld in het gedrang komen, enkel omdat hij belangstelling aan de dag legt voor wat toch wel een vormende periode in de Europese geschiedenis mag worden genoemd. Dat is onverdraaglijk voor de meeste mensen, die denken dat we de toekomst vol vertrouwen tegemoet kunnen treden, alsof zij nog nooit hebben gehoord van Bill Gates, een man die qua persoonlijkheidscultus overigens niet onder doet voor de door u (niet) genoemde persoon.

Nu moet men natuurlijk ook niet te snel conclusies trekken. Een zekere mate van fascinatie voor deze periode in de recente geschiedenis is in bredere kring altijd gebruikelijk geweest in ons land. Dat ligt ook wel enigszins voor de hand, nietwaar. In de straat in Rotterdam waar ik als opgroeiende jongen enige jaren woonde, een ordentelijk en fatsoenlijk buurtje, wisten wij allemaal dat een van de buurmannen op zolder beschikte over een uitgebreide verzameling Duitse memorabilia. Soms stond hij ons toe enige tijd zijn Stahlhelmen te dragen, om ons kinderspel een iets hoger realiteitsgehalte te geven. Ook de karakteristieke Wehrmacht-handgranaten die hij in een schoenendoos bewaarde, met zo’n lange handgreep, waren erg in trek. Voor de meisjes, mits blond, organiseerde hij overigens heel aardige kringdansen in zijn achtertuin, terwijl wij de corridors door de buurt bewaakten tegen vijandelijke troepen.

Dat was niet het enige. Daarnaast lazen wij klein-formaat-beeldverhalen die ons van het oostelijk front naar de jungles van Birma voerden. De slag bij Stalingrad werd door ons, ten koste van zware verliezen, nagespeeld met miniatuur-manschappen en materieel, al dan niet beschilderd. Ik bewaar daar goede herinneringen aan en heb nog een model van het slagschip Bismarck (zonder lijmresten) op mijn bureau staan. Uiteraard gebeurde dit alles met instemming van onze ouders, die zichzelf ook graag verdiepten in de materie. Ik wijs op destijds veelgelezen romans als Generaals sterven in bed, of op de vele losbladige geschiedenissen van het betreffende tijdvak, die wekelijks aan huis werden bezorgd zodat men die zelf, met enige behendigheid, in stevige plastic mappen kon invoegen en bewaren. Enigszins vervelend was natuurlijk dat men de afloop van een en ander al kende, maar goed, van spoiler alerts had toen gelukkig nog niemand gehoord.

Wat wil ik nu zeggen met deze voorbeelden? Om te beginnen dat uw huis- en partijgenoten blijk geven van een schrikbarend gebrek aan historisch besef, door hun onwil zich te verdiepen in deze periode. Maar ook door hun grove miskenning van de hobby’s van vaders en grootvaders die wél geïnteresseerd waren in, bijvoorbeeld, de rupsbandtechniek van bepaalde militaire voertuigen, of de manier waarop de persoon die u niet noemt gebruik maakte van het nieuwe medium radio, in feite de Twitter van zijn tijd.

Alleen met een dergelijke, bezonken kennis van de geschiedenis kunnen wij ons immers teweerstellen tegen de herhaling ervan die ons momenteel bedreigt en waarvan we de contouren nu al kunnen zien in de vrijheidsbeperkende waanzin van de corona-crisis, het mondiale vaccinatieprogramma en de afschuwelijke, post-humane plannen van de gemilitariseerde bankierselite rond Bill Gates.

Ik zou u dus aanraden uw royement aan te vechten en daartoe eerst grondig studie te maken, mocht u die nog nodig hebben, van de gebeurtenissen in een bepaalde jaren dertig-nacht, die in de overlevering de naam heeft gekregen van een zeker keukengerei, van het langere soort. Ook uw partijleiding kan daar nog veel van leren – dus zorg dat u er eerder bij bent. Mocht de nood aan de man komen, dan zal ik navragen waar u een helm te leen kunt krijgen!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (18): Humor tegen de Deep State

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering: de rol van humor in de strijd tegen de ‘Deep State’. Is er nog plaats voor de bevrijdende lach in het zure klimaat van de Covid 19-dominees?

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

 

Ik ben dus tekenaar en ik maak spotprenten. Maar nu vraag ik me af of dat nog kan zonder bedreigd te worden, of erger. Want het liefst teken ik politici en ja, dan moet je de grens een beetje opzoeken. Dus ik had een keer Balkenende die een ezel staat te neuken bijvoorbeeld – die is alweer wat ouder – of Klaver die het met een windmolen staat te doen. Ook een keertje Willem-Alexander en Diederik Gommers die bezig zijn met Famke Louise. O ja, en minister De Jonge aan de gang met een doventolk. Ik ga ze verder niet uitleggen, dan gaat de grap eraf. Ook tekende ik een keertje, net even subtiel iets anders, Rutte en Van Dissel bezig met kettingzagen op de IC.

Maar kan dat nog? Ik krijg de laatste tijd alleen maar zure reacties. Is dit land zijn gevoel voor humor kwijt?

No Ta Boe (niet mijn echte naam)

 

Goede vraag, Ta Boe! Dit vraagstuk moest ook dringend een keer aan de orde komen. Het is een belangrijke kwestie, die ik in de loop der jaren al vele malen heb bestudeerd, en die in de kunstmatige crisistoestand waarin wij nu verkeren alleen maar urgenter is geworden. Weten wij nog wel wat humor is? Zijn wij al dusdanig in de greep van de Deep State dat het lachen ons is vergaan? Of zelfs zozeer dat wij, gehersenspoeld door de post-humane vaccinatie-maffia, al niet eens meer weten hoe dat klinkt, een bevrijdende lach?

Nu heb ik met dit vraagstuk in mijn loopbaan reeds op verschillende manieren te maken gehad. Als verslaggever in Azië heb ik mijn gevoel voor humor zowel in de breedte als in de diepte kunnen toetsen en ontwikkelen, in contacten met talrijke andere culturen, elk met een eigen sensibiliteit voor het komische of absurde. Dat gaat natuurlijk niet zomaar. Misverstanden liggen op de loer, hetgeen op zichzelf ook weer een bron kan zijn van heel aardig amusement. Aanvankelijk was het voor mij bijvoorbeeld enigszins wennen, moet ik toegeven, dat men in Japanse parken, warenhuizen, en metrowagons spontaan in lachen uitbarstte bij mijn geopolitieke uiteenzettingen. Pas later begreep ik dat dit natuurlijk een uiting was van respect en bewondering.

Een totaal omgekeerde ervaring had ik in recenter tijden bij lezingen in de VS en Duitsland, waar het publiek met een curieuze stilte reageerde op enige van mijn kwinkslagen over de zogenaamde aanslagen van 9/11 en het komische officiële verhaal daarover. Ook mijn geestige kanttekeningen bij de rol van bepaalde buitenlandse inlichtingendiensten bij die geconstrueerde gebeurtenis werden niet begrepen, wat aantoont dat de indoctrinatie in die omgevingen reeds vergevorderd is. Dan blijft inderdaad soms alleen de humor over, als drager van onaangename waarheden. Overigens hoeft dat niet altijd het geval te zijn: ik vermaak mij zelf ’s avonds thuis nog geregeld met wat oudere video-opnames van Tommy Cooper, een meesterlijk humorist. Voor het slapen gaan kan soms ook een sketch van De Mounties mij plezieren, maar dat is eigenlijk meer nostalgie naar de tijd dat ik nog een stuk jonger was, nietwaar.

Goed. Ook de slepende corona-crisis die de autoriteiten ons hebben opgelegd biedt volop stof voor humor, een vorm van creativiteit die altijd ontregelend werkt op machthebbers. U geeft daar zelf enkele geslaagde voorbeelden van, haha! Rutte en van Dissel aan het werk met een kettingzaag – ja, die is goed. Mag ik nog enige suggesties doen voor satirische afbeeldingen? Denkt u ook eens aan het ongemak van spatschermen aan de dis, of de ongepaste schoenen van minister De Jonge, het geklungel met de totaal onnodige 1,5 meter afstand en het eindeloze gerommel met mondkapjes…Covid-19 is een ware komische goudmijn! Onthoudt u vooral dit: onze autoriteiten vrezen niets zozeer als de oneerbiedige lach, die natuurlijk feilloos hun manipulaties en leugens ontmaskert. Geen wonder dat Rutte en De Jonge zich bij hun persconferenties opstellen als zure dominees. Ook die presentaties, die overigens aardig in de buurt komen van geflopte Oudejaarsconferences, geven mij vaak aanleiding voor een gulle lach. Geloven deze mensen zelf wat ze zeggen?

Kortom, beste tekenaar, laat u niet ontmoedigen. U hoort bij de monniken die het vuur van onze beschaving brandend houden! Bij mijn eerstvolgende bezoek aan Tokio zal ik enkele spotprenten van uw hand – ik denk bijvoorbeeld aan Klaver en de windmolens – eigenhandig in de metro bevestigen. Daar heeft men tenminste nog wél gevoel voor relativerende humor. Werkt u voort, in de lichte traditie van Erasmus en De Mounties!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Dagkoers monarchie daalt

Willem-Alexander schijnt zich niet druk te maken om zijn dalende populariteit. Net als moeder Beatrix doet hij peilingen af als

1 … 3 4 5 6 7 … 19